به گزارش سبزوارنیوز ، جواد دباغی مقدم: به علت استقبال بی نظیر شما عزیزان، بخش دوم گفت وگوی خودم را با جناب آقای گل محمدزاده «هنرمند و منتقد دیار سربداران» درباره اثر به یاد ماندنی بوف کور نوشته صادق خان هدایت را تقدیم می کنم:
احمد گل محمدزاده می نویسد: سبک نوشتار بوف کور به دلیل موضوع خاص که بیشتر جنبه روانکاوی دارد، به قول یکی از بزرگترین صاحبان سبک سورئالیسم «آندره برتون که درباره بوف کور می گوید: اگر چیزی به عنوان شاهکار وجود دارد همین است بوف کور». مجله Le Meduim شماره ژوئن ۱۹۵۳
بوف کور
هدایت به طور دقیق در چنین قالبی که هر جا لازم بوده سبک سورئالیسم نوشته بوف کور می شود گفت «مثل پازلی منسجم» و تصویر های بسیار با اهمیت و زبان حال و انسان حاضر است و بنابر مقتضیات این تصاویر پازل به هم ریخته است چون معمولاً سیال ذهن هست و موضوع ها یا تصاویر به طور موازی و بدون رعایت زمان و مکان و شخص بیان می شود.
اینجا سعی شده در کمال صداقت موضوعات را در کنار هم برای بهتر درک کردن خواننده، چیده یا نوشته شود و بیشتر مطالب از خود کتاب انتخاب شده و طبقه بندی شده است و فهرستی برای موضوع ها در نظر گرفته شده است. البته یکسری مطالب برای مقدمه در بخش اول بیان شده که خواننده تاحدودی آشنا به محتوای اثر شود لازم است اول قدری بیشتر به سبک ادبی سورئالیست بیان شود.
او زندگی دو شخصیت بزرگ را برای مشابهت با تفکرات صادق خان هدایت برگزیده است که حاکی از عمق مطالعه روانکاوانه نگارنده این سطور خواهد بود. در حالی که شما در بوف کور تمامی شخصیت های پیدا و پنهان این اثر را یک نفر تشکیل می دهند! شخص صادق هدایت. واین بزرگترین ویژگی کاریزماتیک و منحصر به فرد او در خلق شاهکاری است به نام بوف کور.
نقش روی پرده گلدوزی که جلوی در آویزان بود در مقابل چشمم جان می گرفت که پرده عجیب و ترسناکی بود رویش یک پیرمرد قوز کرده شبیه جوکیان هند شالمه بسته زیر یک درخت سرو نشسته بود و سازی شبیه ستار در دست داشت و یک دختر جوان خوشگل مانند بوگام داسی از رقاصه های نامی هند که گویا دستهایش را زنجیر کرده بودند.
در سورئالیسم هدف هنرمند این است که یک واقعیت تازه و مطلق در بیاورد و به عبارت دیگر واقعیت و رویا را با هم بیامیزد واقعیتی برتر از واقعیت بیافریند صفحه ۲۳ کتاب سورئالیسم
برای همین بود که دنیای کودکی و دیوانگی و دنیای خواب ها هم شدیداً مورد توجه سورئالیست ها بود چرا یاد مرد قصاب روبه روی
دریچه های اتاقم افتاده بودم. صفحه ۱۱۰ بوف کور
فضاهای قالب در بوف کور و تصاویر که توسط هدایت خلق شده است معمولا سیاه، تیره و یا خاکستری می باشد جاهایی که گاه به غایت خشن و کشنده به نظر می‌رسد و گاهی ذهن و فکر خواننده را به سمت داستان های جنایی سوق می دهد، با این وجود بوف کور به علت یک نگارش سورئالیستی؛ می شود اذعان کرد این اثر «تمام اینها هست و نیست» اما به طور کلی رنگ غالب در بوف کور را باید سیاه دانست به عنوان مثال ستاره ها مثل حدقه چشم های براق که از میان خون شده سیاه بیرون آمده باشد
فضای متن همه خاکستری یا سیاه
دو اسب سیاه و لاغر صفحه ۴۰ بوف کور
خنده خشک چندش انگیز صفحه ۴۰
خانه های خاکستری بوته های نیلوفر کبود بی بو ۳۵
آسمان سیاه قیر اندود ۸۶
یک درخت سیاه ۸۶
برف سیاه ۱۰۷
می‌دیدم که درد و رنج وجود دارد صفحه ۸۶
ادامه دارد
تلفن تماس احمد گل محمدزاده: 09158713824
